Opis szkodnika – charakterystyka pchełki rzepakowej
Pchełka rzepakowa to największy gatunek spośród wszystkich pchełek. Postacie dorosłe mają podłużne, owalne czarnoniebieskie ciało z charakterystycznym metalowym połyskiem o długości 3–4 mm. Głowa szkodnika jest brunatnoczerwona. Larwy zaś są brudnobiałe, o długości 6–7 mm.
Okres i miejsce występowania
Samice pchełki rzepakowej składają jaja w glebie przy roślinach. Jedna samica może złożyć do 800 jaj. Wylęgłe larwy przechodzą na rośliny i wgryzają się do głównych nerwów liści ogonków liściowych. Żerują wewnątrz rzepaku aż do wiosny, przedostając się do pędów lub liścia sercowego. Następnie pod koniec kwietnia, z początkiem czerwca opuszczają plantację i przepoczwarzają się w glebie. Dorosłe osobniki pchełki przez krótki czas żerują, po czym zapadają w letnią diapauzę. Ponownie na młodych roślinach rzepaku pojawiają się jesienią. Rozwojowi pchełki rzepakowej sprzyja łagodna jesień i wiosna.
Objawy występowania i szkodliwość
Objawy żerowania pchełki rzepakowej zaobserwować można na liścieniach oraz liściach właściwych w postaci wygryzionych otworów. Przy dużym nasileniu szkodnika liście mogą zostać sitowato podziurawione. Uszkodzone żerowaniem larw pchełki rzepakowej liście w zimie przemarzają i mogą przedwcześnie zamierać, ponadto obniżce ulega wielkość i jakość plonu.
Pchełka rzepakowa – próg szkodliwości
W okresie wschodów rzepaku ozimego progiem szkodliwości wyznaczającym optymalny moment na wykonanie oprysku są 3 chrząszcze na 1 m lub 1–2 larwy na jednej roślinie.
Pchełka rzepakowa – zwalczanie
Sposobem ograniczania liczebności szkodnika jest przedsiewne zaprawianie materiału siewnego, a także stosowanie odpowiednich preparatów owadobójczych. W ofercie Sumi Agro Polnad dostępny jest insektycyd Inazuma 130 WG, który należy stosować po wystąpieniu szkodników na młodych roślinach lub zauważeniu pierwszych uszkodzeń, jesienią w dawce 0,25-0,3 kg/ha od fazy 3 liści do fazy 9 i więcej liści w rozecie (BBCH 13–19).
Porozmawiaj z nami